Biografia
6 sierpnia 1965 – urodził się w miejscowości Bobr, obwód miński, Białoruś.
1978–1983 – uczył się w Republikańskiej Szkole Sztuk im. Achremczyka w klasie Piotra Szarypy.
Początek twórczej drogi artysty.
1983–1990 – studiował w Akademii Sztuk (wówczas BDTMI).
1984–1986 – podczas studiów został powołany do wojska, służył w Afganistanie. Po dwóch latach służby wznowił naukę na drugim roku w BDTMI.
Byłem sowieckim okupantem w latach 1984–1986 w Republice Afganistanu w składzie 181. Pułku Eskadry Helikopterowej.
[Z protokołu przesłuchania w sądzie, 2022]Od 1986 roku regularnie uczestniczy w republikańskich wystawach corocznych w Pałacu Sztuk w Mińsku.
1988 – aktywnie uczestniczy w ruchu studenckim. 30 października odbyła się akcja Dziady-88, która stała się pierwszym masowym antyradzieckim wiecem w najnowszej historii Białorusi. Dwa dni przed tym wydarzeniem Puszkin został zatrzymany za rozpowszechnianie informacji o tej akcji. W tym samym roku wziął udział w II Walnym Sejmie Młodzieżowych Związków Białoruskich w Wilnie.
25 marca 1989 – manifest artystyczny poświęcony 71. rocznicy ogłoszenia niepodległości Białoruskiej Republiki Ludowej. Został aresztowany wraz z innymi uczestnikami (około 130 osób). Skazany na 2 lata pozbawienia wolności w zawieszeniu i pięć lat utraty praw.
1990 – praca dyplomowa: monumentalny mural „Historia mojej szkoły” w foyer Szkoły-Internatu im. Achremczyka. Obraz zajmuje powierzchnię 215 m².
1990–1997 – okres witebski w twórczości artysty.
Teraz jestem „Puszkin z Witebska”. Gdziekolwiek bym nie był, zawsze wrócę tutaj. I zawsze będą tutaj moje symbole – lew, wąż i motto „Contra spem spero” („Mam nadzieję przeciw nadziei”).
1991 – przystąpił do Białoruskiego Związku Artystów.
1992–1996 – restauracja Katedry w Mohylewie.
1994 – brał udział w inscenizacji spektaklu „Król Lear” (scenografia, kostiumy, grafika) w Teatrze im. J. Kołasa (Witebsk). Puszkin był okresowo zapraszany do pracy nad inscenizacjami teatralnymi jako projektant sceny i kostiumów.
23 marca 1993 – w Witebsku otwarto jedną z pierwszych prywatnych galerii sztuki w Białorusi „U Puszkina”. Galeria istniała do 1997 roku.
1995 – 1998 – malowanie prawosławnego kościoła w Bobrach św. Mikołaja Cudotwórcy.
1999 – został laureatem drugiej Nagrody Narodowej „Karta '97” w dziedzinie praw człowieka w kategorii „Za odwagę w sztuce”.
21 lipca 1999 – głośny performance „Prezent dla Prezydenta”, za który artysta został skazany na dwa lata w zawieszeniu.
– ...performanse są reakcją artysty... na to, co dzieje się dziś. To próba wyrażenia, w jakiejś formie artystycznej, przez jakieś niezrozumiałe, logicznie niewytłumaczalne, mistyczne działania – jak voodoo, jak głupiec – aby w wieloznaczny sposób pokazać te wydarzenia...
2007 – reżyser Andrzej Fidyka nakręcił film dokumentalny o życiu i twórczości Aleśa Puszkina „Białoruski walc”.
2016 – w Poznaniu odbyła się wystawa „Narodowo-radykalny Aleś Puszkin”. Do wystawy przygotowano album „Narodowo-radykalny – Aleksander Puszkin”.
2019 – odznaczony medalem „100 lat BNR” Rady Białoruskiej Ludowej Republiki.
2021 – na wystawie w „Centrum Życia Miejskiego” w Grodnie autor zaprezentował portret antyradzieckiego bojownika podziemia Jaŭhena Żyhara. Komitet śledczy wszczął postępowanie karne przeciwko Aleśowi Puszkinowi „za rehabilitację nazizmu”.
30.03.2021 – pomimo postępowania karnego artysta wrócił z Kijowa, gdzie miał wystawę. W Białorusi został zatrzymany, a rok później skazany na pięć lat pozbawienia wolności w kolonii o zaostrzonym rygorze.
11.07.2023 – artysta więzień polityczny Aleś Puszkin zmarł z powodu braku pomocy medycznej w grodzieńskim więzieniu.
– Z tego, co powiedziałem, się nie wycofuję. Ale teraz wiele się zmieniło, i jestem za tym, aby Białoruś stała się Zjednoczonymi Stanami Europy. Niech Czeczeni sprzedają papierosy, niech Żydzi golą brody i handlują, niech komuniści bronią swoich poglądów, niech homoseksualiści żyją, jak chcą… A ja chcę, aby wszystkie konflikty były rozwiązywane w sposób pokojowy: przez słowa, debaty, wystawy, akcje. Ale nigdy nie z bronią w ręku. Mam pracę, którą namalowałem swoją krwią. Tak, jej tytuł to „Z przeszłości”. To po to, aby krew pozostała tylko w przeszłości.
[z „Vitebskiego dossier“, 2006]